jueves, 2 de mayo de 2013


  O MAlO



Aquí ven o maio
de frores cuberto...
puxéronse á porta
cantándome os nenos;
i os puchos furados
pra min estendendo,
pedíronme crocas
dos meus castiñeiros.

Pasai, rapaciños,
calados e quedos,
que o que é polo de hoxe
que darvos non teño.
Eu sónvo-lo probe
do pobo gallego:
¡Pra min non hai maio,
pra min sempre é inverno!...

Cando eu me atopare
de donos liberto
i o pan non me quiten
trabucos e préstemos,
e como os do abade
frorezan meus eidos,
chegado habrá estonces
o maio que eu quero.


¿Queredes castañas
dos meus castiñeiros?...
Cantádeme un maio
sin bruxas nin demos;
un maio sin segas,
usuras nin preitos,
sin quintas, nin portas,
nin foros, nin cregos.

Curros Enríquez



                                                       






















Por se algún visitante non o soubera: OS MAIOS, celebración ancestral galega de culto á terra e os seus produtos, ata que a igrexa católica a cristianou, como non, cambiandoa pola celebración da santa cruz.

2 comentarios:

  1. Cantademe un maio sin desahucios nin paro
    Un maio sin corrupcion nin recortes
    Sin quitas nin fame...

    Volvemos cara atras e os versos de Curros estan hoxe en plena vixencia.

    ResponderEliminar
  2. !UN MESTRE! e moi vixente por desgraza.
    Grazas por traelo ó Patio.

    ResponderEliminar