domingo, 10 de marzo de 2013

MINI ( PARA UN PATIO SEN XENTE)


Cun clic no corazón
ábrense os archivos da memoria
cando a soedade
pisa a boca do estómago.

gema.

3 comentarios:

  1. O vento desta mañá de domingo beliscame o corazón e o teu poemiña faime un nó na gorxa.

    O patio non está só , quizais somos nós as que estamos soas no Patio...

    Agora mesmo, cando xa o inverno no calendario está a piques de rematar, vou abrir os arquivos da memoria e deixar a súa pegada neste noso lugar de encontro... Un inverno máis que atravesamos....

    ResponderEliminar
  2. A memoria selectiva, porque non todo recordo vale, os ai que pisan mais ca soledade, que por outro lado... vale mais soo que mal acompañado.

    ResponderEliminar
  3. !Ola, ola!
    Non deixedes de transitar polo patio, sodes aire limpo tan necesario nestes tempos.
    Clic recibido e reenviado.

    ResponderEliminar