jueves, 24 de noviembre de 2011

10
LEYENDA I
Era la ciudad
el hombre
y el frío de diciembre entre las nubes.
Sobre los muros opacos
largas tajadas alumínicas
decían de cielos adyacentes
despejados
bulliciosos
y fue siempre la ciudad
el hombre
el frío
y un poco más tarde
el cansancio
hasta el minuto exacto
cuando el hombre compró un millón de paciencias
dos o tres nostalgias descosidas
y regalando asombros
desapareció casi para siempre.
Eduardo F. Muñoz

2 comentarios:

  1. !Quen fora capaz de dicir tanto con tan poucas palabras!
    É a sintese da vida, da resistencia,da felicidade:a capacidade de asombro, a paciencia e as "nostalxias descosidas" para vencer o frio e o cansacio.
    Grande poeta.
    Grazas por darmo a coñecer.

    ResponderEliminar
  2. !Quen fora capaz de dicir tanto con tan poucas palabras!
    É a sintese da vida, da resistencia,da felicidade:a capacidade de asombro, a paciencia e as "nostalxias descosidas" para vencer o frio e o cansacio.
    Grande poeta.
    Grazas por darmo a coñecer.

    ResponderEliminar