Entre a néboa e o frío
esténdese sobre a cidade
a mañá.
Polas ribeiras do sono
homes e mulleres camiñan
un adormiñado silencio.
van na procura
dun horizonte ingrávido
no acolledor espazo dun café.
Na mesa len o xornal...
Ondeando na soedade
ou na ocasiónal compaña
dunha cálida conversa,
danlle a man a encrucillada
dun día por comezar.
Ana López.
Tomando café, cóntoche que non podo entrar a escribir no blog, non sei por que¡¡¡¡¡¡
ResponderEliminarESTÁS DE BROMA???
ResponderEliminarPero se tí es a ALMA FUNDADORA do blog!!!
Se é unha broma acláramo, xa sabes que son unha crédula sen remedio.