lunes, 5 de diciembre de 2011

MINI

3 comentarios:

  1. O teu debuxo e as túas palabras ( que como sempre me encantaaaaaaaaaaan) traeme recordos de días de luces aureas, de prados verdes, das mans da miña nai na auga do río, de tendais de roupa moi branca e moi estirada en aramios de sol...
    Agora só nos quedan as sabas enrugadas nos "tendedeiros" e semellan tan tristes...

    ResponderEliminar
  2. Home, non te poñas triste, ese olor a sol das sabas nas que nos deitabamos non nolo pode arrincar ninguén porque o gardamos no corazón.
    Grazas polas loubanzas aos meus debuxos, ti tamén os fas se te pos.

    ResponderEliminar
  3. A nai é esa lembranza que sempre levamos con nós. Sempre hai algo delas en nós mesmas, como a imaxe desas sabas.
    ! O recendo da nenez!
    Este é un parágrafo dun poema de gamoneda. Sabio.

    " Ustedes saben que una sartén
    da un sonido a madre por el hierro
    y yo sé que una celesta
    suena a tierra feliz, pero si ustedes
    tienen a su madre en el fregadero,
    no toquen , por favor, la celesta.

    ResponderEliminar