Eu son Lela, unha
cadeliña caniche,
guapa, ben parecida, Gema díme que nos parecemos por aquilo de que
os amos e os seus cans sempre se parecen. Seguro que pretende
parecerse a min.
Como
me entero de todo o que pasa na casa e por outro lado, ela misma mo
confirmou, faltoulle tempo, ela... é Inés, a lora, unha lareta que
de contadiño me dixo que fora ao patio.
O que
é ela : unha cotilla de pacotilla, fachedosa larapeta, cacarexa todo
o día pero non pon un ovo, non.
Indiscutiblemente
eu son a raíña da casa e así me tratan. Adoro aos meus amos, aos
dous pero sobre todo a Gema porque é elemental coma min, disfrutamos
de moitas cousas comunes, entendémonos sen falar, compartimos
mantas, olores, sillón...
Debo
recoñecer no máis profundo do meu ser, para os meus adentros, que
son algo ciumenta. Inés jódeme bastante.... Por iso quero vir ao
patio.
Eu tamén. E logo?
Lela,
09-04-12
No hay comentarios:
Publicar un comentario