Sen saber por
que, veume agora mesmo á cabeza coma un puñetazo
a frase: quen canta o mal espanta.
A
partir de aí todas as ideas me veñen enfiadas coma un rosario.
Será o momento de porse a cantar ineludiblemente, desesperadamente?
Cando
era pequena, lembro, que se viña a tronada, o Sr. Pedro subía ao
campanario, agarrábase aos badales e pin pan-pin pan, non se baixaba
ata que a tronada abría. Que abría ¡¡¡¡¡¡¡ de verdade.
Daquela non sabía por que e agora tampouco. O caso é que
funcionaba.
Pois
coa que temos derriba, penso eu, logo, igual, se nos poñemos a CANTAR
coma quicos, daquelas cancións de taberna e xastrería, que por
certo matou a T.V, igual escampa, vai ti ver......
E
a RIR ....... porque a risa óese máis lonxe que o pranto .........
Vaio
gato metido nun saco ..... Comenzamos:
No hay comentarios:
Publicar un comentario