martes, 5 de junio de 2012

DENDE O CAMPO


                                    AUGA

                    Nacín co vento amarelo no outono,
                   onde nace o río  do Xistral,
                    berce líquido , xoguete de auga
                   co que fixen castelos trasparentes.
                   Medramos xuntos, baixamos abrazados
                   ata o mar das buguinas.
                   Subimos en altas ondas ata o bico das rochas,
                   latindo nas escumas .

                   O río, o mar, a auga,
                   Sempre na vida:
                   Primeiros bicos salgados,
                   amencer de promesas,
                   veleiros navegando polas veas.
                  Danza licuada no arco iris,
                  sal, río, mar do que se renace,
                  despois …..
                  nalgún outono dourado,
                                     gema,02-04-10









                                                             
        
          
   
            

3 comentarios:

  1. Que renazas cada día coa auga , miña amiga, e que cada amencer che siga traendo novas promesas...

    ResponderEliminar
  2. !Ola muller de auga e sol !Precioso renacemento.

    ResponderEliminar
  3. Si, Ana, síntome unha muller de AUGA.

    ResponderEliminar