convídovos a regalo e coidalo con atención para que medre a árbore do optimismo. Desde XA, non estou disposta a que telexornais, xornais, tertulias ..... e demais, me amarguen a vida e confundan a cabeza. Al carajo con todos ..... Eu teño outras cousas na miña vida para disfrutar.
Imaxe de jesusblancou
O sol despellara os días grises, pero dubido que sexa quen de difuminar tantos " marrons"... En fin , regaremos a arbore para que medre o optimismo e habera que esmerrse en cuidala porque a terra non dispón do mellor abono....
ResponderEliminarEstá ben esta chamada ao optimismo que non insensibilidade ¿non si?
ResponderEliminarA vida é algo marabilloso sempre! e así ha ser vivida é non é ningún desmérito sentir tristuras, veñen "cós ingredientes"como a ledicia e a tenrura...A madurez aporta a aceptación das duas caras con serenidade. Bueno esta é a miña humilde opinión.