Xabier acendía sempre
o radio porque adormecía mellor. Aquela noite escoitou algo que o
espeliu de súpeto: para a alopecia o mellor era unha decoción de
aloe , barbas de maínzo, ....... e
hifa. Hifa?
Pola mañá no
recreo saiu e foi ao herbolario. Nunca tal tiveran. O mesmo lle
responderon nas outras tendas. A alopecia mermáballe moito a
autoestima.
Nas vacacións
arrincou para a India seguro de que aló a atoparia e ao tempo facía
turismo.
A mala sorte
levouno ata un templo onde se produciu un terrible atentado.
Xabier finou
ignorando que a hifa abondaba no souto da avoa.
gema
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminarEste comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminarAmiga miña: Quixo unha fatídica casualidade que ver relaciónadas no relato dúas palabras me puxera dos nervios sen que nada tiveran que ver nin a hifa ni o Antroido...
ResponderEliminarClaro que ao millor se tivo algo que ver a hifa e me enmofou as entendedoiras. Quen sabe!
Adoita pasar. Ás veces imos na procura do que temos diante dos ollos. E esa búsqueda é un camiño sin volta.
ResponderEliminar