Non foi doado selecciónar un poema , son todos intensos e fermosos, pero por algunha razón Vidros Rotos chegoume ao corazón.
VIDROS ROTOS
beixos oxidados
o eco desnortado do riso
pide esmola
nas casas abandonadas.
Só o vento
é señor
aquí.
As nubes e o tempo
rin sardónicos ao pasar.
O po sepulta
as caricias antigas
as silvas afogan
todos os camiños.
Resistir é inútil.
Cómpre erguerse e saír.
Preciso da chuvia e o sol.
Preciso tanto valor.
Monserrat Yoldi.( Coas pálpebras baixas )
Súmome aos parabéns para Montse e á tia que lle fixo as rosquiñas ...
ResponderEliminar