AMENEIRO
"...y cuán turbado está aquel que tiene que volar" Rilke.
a intensidade
non é doada de levar
e aínda máis dificil de pousar
cando quere pechar os ollos
volve a mirada aberta do animal
e contempla por primeira vez
a beleza núa das pólas do ameneiro
tecendo unha arañeira interminable
contra o ceo grís dunha mañá
ese brinco inquedo das entrañas
ese latexo interior inevitable
sempre no limiar do claroscuro
acompaña ao río ata o final.
Ana López.
O teu poema lébrame un delicioso paseo este verán pola fragas do Eume. Grazas por devolverme a esa tarde feliz.
ResponderEliminar