DÍA MUNDIAL DOS SEN TEITO --- QUE SARCASMO ¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡¡

    O SEN TEITO

Lúa chea
noite fría
de vento que morde a pel.
De pronto na noite escura
unha man cólleme o pé.
Na gorxa xéase un berro
que me sobe pola pel
en espiral viborina
que sabe a sal e a fel
Sinto medo e impotencia
sinto vergonza e xenreira
sinto noxo, sinto pena
sinto rabia e estou tristerira.
E voume disimulando
que o que vin non o mirei
pero a conciencia non dorme
nin esquece o que ve.
Miña xoia¡ un ser humano
que el no mundo non ten
onde deitar o seu corpo
e vaise adormecer
nunha friaxe que tolle
e nun chan que non é seu.
E falamos de utopías ¡¡¡¡¡¡¡¡
que mal me sinto
abofé ¡

gema, 28-10-04 ( Libro CINCO SENTIDOS)