FOLLA DE OUTONO
Bila comigo
esta danza dourada do estío
agora que estás ceiba.
Baila comigo
nas esquinas amarelasonde nacerán as margaridas.
Baila comigo
entre o arrecendo
das mazás maduras.
Acaríciame a modiño
con ás de bolboreta
para deixarme na pel
o po dourado do tempo.
Abrazadas nesta danza ritual
caeremos no corazón da terra
para renacer
na primavera ......¡¡
gema, 02-10-13
Boa fslla nos fara bailar e bailar,,,, neste outono que comeza gris ...Boa falla nos fara poñernonos as as de bolboretas que nos eleven do chan se queremos renacer na primavera.... E ti sabes a que me refiro...
ResponderEliminarGustanme os poemas de outono e, sobre todo, gustame o teu poema de outono.
¿E si e unha primavera como a de este ano? ¿as margaridas sairán? Bo, sempre nos quedará París...ou Arteixo. O caso e seguir dándolle a o zoco. Ou esperar esas as que tantas veces resístense en sair, e hai que ter coidado que no queden en puros apéndices.
ResponderEliminar!Que ben vos está a sentar o outono!
ResponderEliminarÉ precioso o poema Gema, noraboa.
!Que medren as margaridas no patio!