A CURUXA
O seu voo
érguese na noite curto e silandeiro
o canto un berro extraviado.
Leva no peito o silbo da serpente
se lle levan as cría ou se ve ameazada.
Fai o niño no húmido e aberto,
sorbe o aceite das igresias,
come as ratas, insectos, e bechos grandes
que devoran as almas.
No penacho un agoiro de perigros e desgrazas.
De nova xogou coas bolboretas
por iso sabe voar coas ás desequilibradas.
Ana López.
O O
No hay comentarios:
Publicar un comentario