Elexía de Curros Enríquez adicada a Rosalía de Castro.

Do mar pola orela
mireina pasar,
na frente unha estrela,
no bico un cantar.
E vina tan sola
na noite sin fin,
!que inda recei pola probe da tola
eu, que non teño quen rece por min!
A musa dos pobos
que vin pasar eu,
comesta dos lobos,
comesta morreu...
Os ósos son dela
que vades gardar.
!Ai dos que levan na frente unha estrela !
!Ai dos que levan no bico un cantar !