Fai pouco escoitei a algúen dicir que Celso Emilio Ferreiro quedara xa " antigo" e doeume porque creo que os bos poetas endexamáis envellecen. Quizais o dixeran porque foi un poeta social que deu testemuña da época que lle tocou vivir e iso soa a "antidiluviano"...? En tal caso, ademais de para gozar da fermosura dos seus versos e do seu gran talento literario (o talento valórase aínda que pasen centos de anos) a súa poesía serviríannos, e de feito sérvenos, como documento histórico. Pero é que, por riba, a maioría dos seus poemas , ou non perderon actualidade ( non siguen estando vixentes, só por poñer dous exemplos, "deitado frente o mar", "irmaus"...?) ou recuperarona, como este que leva o mesmo título que a foto que o acompaña e que foi tomada o 1 de xaneiro do 2012 ( escribo a data por aquilo da "actualidade") e que lle ven como anel ao dedo.
Si dixese que sí
que todo está moi ben,
que o mundo está moi ben,
que cada quén é cada quén...
Conformidá.
Ademiración...
Calar, calar calar,
e moita precaución.
Si dixese que acaso as cousa son esí,
porque sí,
veleí,
e non lle demos voltas.
(Si aquil está enriba
i aquil outro debaixo
é por culpa da vida.
Si algunhos van de porta en porta
cun saco de cinza ás costas
é porque son uns docas)
Si dixera que sí...
Entón sería o intre
de falar seriamente
da batalla de froles nas festas do patrón.
Pero non
NON, Celso Emilio Ferreiro non está absoleto. Celso Emilio é, e será sempre, unha das figuras sobranceiras das nosas Letras, que por certo están hoxe de festa.
Por que creo que cando se lle adica "Un Día a...." é para acalar conciencias porque os 364 días restantes se menospreza ou non se ten en conta a...? E conste que non o digo por todos aqueles que desinteresadamente aproveitan este día para lembrarnos que vivimos en Galicia e polo tanto somos galegos cunha fala propia, para eles todo o meu repecto e admiración, senón polas entidades que establecen este Día como tal e que non fan moito máis pola nosa lingua nin por conservar a nosa identidade.
(Foto de Google)
!Pois claro que nono está!
ResponderEliminarEste poema está moi vivo por desgracia, e alguen ten que sentir esa dor" a dor alumeame todo.." dicia Novoneyra; ese "todo" é o mundo e doe claro que doe.Celso Emilio Ferreiro segue vivo. Grazas por recordarnolo.
Ben Conchiña, suscribo todiño o que dis e direi máis nun escrito que teño que facer no PATIO, "porque me sae aló do fondo".
ResponderEliminarUuuuuiiiii!!!!! Xemiña... A tremer me poño cando dis que precisas escribir o que "che sae aló do fondo..."
ResponderEliminarQuedo coas palabras de Novoneyra, " a dor alumeame todo" e as que ti engades " Todo é o mundo e doe..." pero agardo que a dor nos deixe polo menos en penumbra para que un novo amencer sexa o que nos alumee.
Non, Conchi, interpretaches mal porque puxen moi pouco texto:
ResponderEliminar"porque me sai de dentro, alá do fondo
de unha tristura aceda que me abrangue...." Estaba facendo un paralelismo, nada máis.