Unha das máis lamentables
carencias de información que padeceron os homes e as mulleres de
todas as épocas, relaciónase co sexo dos anxos. O dato, nunca
confirmado, de que os anxos non fan o amor, quizá signifique que
non o fan do mesmo xeito que os mortais.
Outra versión, tampouco confirmada pero máis verosímil, suxire que aínda que os anxos non fan o amor cos seus corpos ( pola mera razón de que carecen dos mesmos) celébrano en cambio con palabras, vale dicir, coasadecuadas.
Así, cada vez que anxo e Ángela atópanse no cruzamento de dous transparencias, empezan por mirarse, seducirse e tentarse mediante o intercambio de miradas que, por suposto, son anxelicais.
E se anxo, para abrir o lume di : "semente", Ángela, para atizalo responde: "suco". El di "alud", e ela, tenramente: "abismo".
As palabras crúzanse, vertixinosas como meteoritos ou acariciantes como copos.
Anxo di : "madero". E Ángela: "caverna".
Aletean por aí un Anxo da Garda, misóxino e silente, e un Anxo da Morte, viudo e tenebroso. Pero o par amatorio non se interrompe, segue silabeando o seu amor.
El di "manantial". E ela "cuenca".
As sílabas imprégnanse de rocío e, aquí e alá, entre cristais de neve,
circulan o aire e a súa expectativa.
Anxo di: "estoque", e Ángela, radiante: "ferida". El di: "tanguido", e
ela: "rebato".
Outra versión, tampouco confirmada pero máis verosímil, suxire que aínda que os anxos non fan o amor cos seus corpos ( pola mera razón de que carecen dos mesmos) celébrano en cambio con palabras, vale dicir, coasadecuadas.
Así, cada vez que anxo e Ángela atópanse no cruzamento de dous transparencias, empezan por mirarse, seducirse e tentarse mediante o intercambio de miradas que, por suposto, son anxelicais.
E se anxo, para abrir o lume di : "semente", Ángela, para atizalo responde: "suco". El di "alud", e ela, tenramente: "abismo".
As palabras crúzanse, vertixinosas como meteoritos ou acariciantes como copos.
Anxo di : "madero". E Ángela: "caverna".
Aletean por aí un Anxo da Garda, misóxino e silente, e un Anxo da Morte, viudo e tenebroso. Pero o par amatorio non se interrompe, segue silabeando o seu amor.
El di "manantial". E ela "cuenca".
As sílabas imprégnanse de rocío e, aquí e alá, entre cristais de neve,
circulan o aire e a súa expectativa.
Anxo di: "estoque", e Ángela, radiante: "ferida". El di: "tanguido", e
ela: "rebato".
E no instante mesmo do orgasmo ultraterreno,
os cirros e
cúmulos, os estratos e os nimbos, estremécense, tremolan, estalan, e o amor dos anxos chove copiosamente sobre o mundo.
cúmulos, os estratos e os nimbos, estremécense, tremolan, estalan, e o amor dos anxos chove copiosamente sobre o mundo.
O de "madero" e "caverna" é bastante...explícito... Mesmo semella que non son espíritus tan puros os anxeliños... Xa o sei, tería que enxabonar a mente... pero prefiro tela un pouco luxada, é moito máis divertido...
ResponderEliminar