O Nadal anda a medir como nos atopamos de amor, saúde e cartos. A eso deron en chamarlle: ILUSIÓN.
Eu diría que van en proporción directa: canto máis amor e saúde teñas máis aumenta o espiritu navideño. Os cartos non van nada mal dende logo, polo menos o necesario para vivir con dignidade. É certo que "no solo de pan..." pero pan e teito sí ten que haber porque senón ¿onde colocamos o neno Xesús?
Xa sabedes que dín que os ricos tamén choran e que os cartos non os salvan da gadaña !só faltaba! No camposanto todos iguais. Aí si que estivo acertado o creador.
Pero o que é definitivo para encher as casas de ledicia é poder contar con algún neno/a. Por eles aínda que andes algo en precario botas man das resevas de ilusión que todos levamos no corazón. Nós temos o previlexio de contar coa nosa fadiña particular que nos abastece a todos.
Hoxe son malos tempos non solo para a lírica. Para algúns será imposible por máis que os televexos turren e turren con eses anuncios de familias marabillosas ó redor dunha mesa ben surtida, luces de cores, arboriños con fitas douradas, e que sei eu...Para empezar non teñen onde poñelos, nin sequera na rúa que van camiño de "externalizala" tamén
Bueno, nesto non se pode cabilar porque non é bo para a ilusión; dache por pensar e maldecer e esto non está no catálogo.
Ana López.
Hoxe a ilusión pretenden vendela nos grandes almacéns. Brillan nas rúas falsas estrelas de luz que queren tapar a pobreza e as inxustizas e acenden luces de cores para que ceguen a realidade, porque aínda non aprenderon que hai cousas que non son obxecto de transación nin de artificios, esas que só habitan no corazón das xentes de ben.
ResponderEliminarE no teu corazón habita unha grande sensibilidade social tan necesaria sempre!
ResponderEliminar